Το ντέρμπι του μίσους έγινε γιορτή
O δεύτερος στη σειρά τελικός του βόλεϊ, ειδικών συνθηκών, έχει περάσει στην ιστορία. Πέρυσι ευτύχησε ο Ολυμπιακός, εφέτος πανηγύρισε ο ΠΑΟ. Τον μεγάλο αγώνα απόλαυσαν 4.000 θεατές που κατέκλυσαν την ολυμπιακή εγκατάσταση Φαλήρου αλλά κυρίως ένα τεράστιο νούμερο τηλεθεατών (18,5% τηλεθέαση) που βίωσαν εικόνα αθλητική, καθαρή, φρέσκια και περίπου πρωτόγνωρη (είχε προηγηθεί και ο περυσινός τελικός).
Η διαφοροποίηση αυτών των δύο τελικών σε σχέση με όλους τους προηγούμενους συνίστατο σε έναν και μόνο παράγοντα: τους φιλάθλους. Απαντες καθηλώθηκαν από τη συγκλονιστική εξέλιξη που ολοκληρώθηκε στο τάι μπρέικ και έπειτα από διαδοχικές παρατάσεις. Ολα αυτά σε κλίμα χαλαρό, ανθρώπινο, με τη μουσική να δίνει ρυθμό και να διασκεδάζει τη χαλαρότητα των στιγμών, όπως άλλωστε πρέπει να είναι κάθε ανθρώπινη διασκέδαση. Το εξαιρετικό αυτό κλίμα πέρασε σαν ντόμινο και στους υπόλοιπους παράγοντες του αγώνα (αθλητές, προπονητές, διαιτητές) που διαχειρίστηκαν με ψυχραιμία και νηφαλιότητα κάθε μικρή ή μεγάλη αγωνιστική κρίση. Το βόλεϊ κέρδισε το στοίχημα για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Πώς όμως και κάτω από ποιες συνθήκες το αδύνατο έγινε δυνατό και πάλι; Πώς σε ένα ντέρμπι των «αιωνίων» αντιπάλων Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού συνυπήρξε αρμονικά το κόκκινο και πράσινο χρώμα; Γιατί δεν μολύνθηκε η ατμόσφαιρα από τα γνωστά συνθήματα; Πώς οικογένειες διασκέδασαν με την ψυχή τους αυτή την τέλεια αθλητική παράσταση;
Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα η απάντηση είναι μία: οι καλεσμένοι έβαλαν την πιο όμορφη πινελιά στον πίνακα ζωγραφικής και αντάμειψαν τον σπιτονοικοκύρη (Ομοσπονδία) για την πρόσκληση. Η λίστα των προσκεκλημένων του τελικού δεν έκανε χάρες. Περιείχε τους «καλύτερους ενεργούς πελάτες» (βλέπε ακαδημίες βόλεϊ πολλών ομάδων) αλλά και τους εν δυνάμει «μελλοντικούς πελάτες» (παιδιά γυμνασίων και δημοτικών σχολείων). Οι παραπάνω με τους γονείς τους αποτελούν πηγή εσόδων, βιωσιμότητας και ελπίδας του ελληνικού σωματείου. Δόθηκε η ευκαιρία στις οικογένειες να καλλιεργήσουν ακόμη πιο θετική στάση για το βόλεϊ, άθλημα που στα κορίτσια θεωρείται η ναυαρχίδα των αθλημάτων.
Ταυτόχρονα και με απλή μαθηματική σκέψη θεωρείται σίγουρο ότι διεύρυνε λίγο ή πολύ την πελατειακή του βάση μέσα σε δύο ώρες. Επίσης, είναι βέβαιο ότι έγινε ελκυστικότερο στη σκέψη των υφιστάμενων ή υποψήφιων χορηγών του. Αυτή η προσέγγιση απέχει παρασάγγας από το να ισχυριστούμε ότι επιδιώχθηκε αποκλεισμός του σκληρού πυρήνα των οπαδών.
Μήπως οι ηγεσίες και των άλλων αθλημάτων θα έπρεπε να στραφούν και να ικανοποιήσουν τους πραγματικούς πελάτες τους; Οι οπαδοί μπορεί να... τραγουδούν δυνατά αλλά πόσα δεινά φέρνουν όταν δεν τραγουδούν αλλά σπέρνουν την καταστροφή με τη γνωστή φασιστική και ισοπεδωτική συμπεριφορά έναντι άλλων;
Ο αγώνας Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού σε κάθε άθλημα και ίσως σε κάθε ηλικιακό επίπεδο ή φύλο αποτελεί κάθε φορά και έναν αστικό θρύλο. Γιατί να μη φροντίσουμε να διαδίδεται αυτός ο θρύλος από ωραία στόματα; Και μια τελευταία διαπίστωση για τους ρομαντικούς του αθλητισμού: μια μαγική δύναμη σα να αντάμειψε αυτή την πρωτοβουλία δωρίζοντας πέρυσι και εφέτος ίσως τα συγκλονιστικότερα παιχνίδια βόλεϊ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού όλων των εποχών.
Ο Λεωνίδας Καραΐσκος είναι τεχνικός σύμβουλος Ανάπτυξης της ομοσπονδίας βόλεϊ και διευθυντής διοργάνωσης των τελικών βόλεϊ ανδρών 2009 και 2010.
Η διαφοροποίηση αυτών των δύο τελικών σε σχέση με όλους τους προηγούμενους συνίστατο σε έναν και μόνο παράγοντα: τους φιλάθλους. Απαντες καθηλώθηκαν από τη συγκλονιστική εξέλιξη που ολοκληρώθηκε στο τάι μπρέικ και έπειτα από διαδοχικές παρατάσεις. Ολα αυτά σε κλίμα χαλαρό, ανθρώπινο, με τη μουσική να δίνει ρυθμό και να διασκεδάζει τη χαλαρότητα των στιγμών, όπως άλλωστε πρέπει να είναι κάθε ανθρώπινη διασκέδαση. Το εξαιρετικό αυτό κλίμα πέρασε σαν ντόμινο και στους υπόλοιπους παράγοντες του αγώνα (αθλητές, προπονητές, διαιτητές) που διαχειρίστηκαν με ψυχραιμία και νηφαλιότητα κάθε μικρή ή μεγάλη αγωνιστική κρίση. Το βόλεϊ κέρδισε το στοίχημα για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Πώς όμως και κάτω από ποιες συνθήκες το αδύνατο έγινε δυνατό και πάλι; Πώς σε ένα ντέρμπι των «αιωνίων» αντιπάλων Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού συνυπήρξε αρμονικά το κόκκινο και πράσινο χρώμα; Γιατί δεν μολύνθηκε η ατμόσφαιρα από τα γνωστά συνθήματα; Πώς οικογένειες διασκέδασαν με την ψυχή τους αυτή την τέλεια αθλητική παράσταση;
Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα η απάντηση είναι μία: οι καλεσμένοι έβαλαν την πιο όμορφη πινελιά στον πίνακα ζωγραφικής και αντάμειψαν τον σπιτονοικοκύρη (Ομοσπονδία) για την πρόσκληση. Η λίστα των προσκεκλημένων του τελικού δεν έκανε χάρες. Περιείχε τους «καλύτερους ενεργούς πελάτες» (βλέπε ακαδημίες βόλεϊ πολλών ομάδων) αλλά και τους εν δυνάμει «μελλοντικούς πελάτες» (παιδιά γυμνασίων και δημοτικών σχολείων). Οι παραπάνω με τους γονείς τους αποτελούν πηγή εσόδων, βιωσιμότητας και ελπίδας του ελληνικού σωματείου. Δόθηκε η ευκαιρία στις οικογένειες να καλλιεργήσουν ακόμη πιο θετική στάση για το βόλεϊ, άθλημα που στα κορίτσια θεωρείται η ναυαρχίδα των αθλημάτων.
Ταυτόχρονα και με απλή μαθηματική σκέψη θεωρείται σίγουρο ότι διεύρυνε λίγο ή πολύ την πελατειακή του βάση μέσα σε δύο ώρες. Επίσης, είναι βέβαιο ότι έγινε ελκυστικότερο στη σκέψη των υφιστάμενων ή υποψήφιων χορηγών του. Αυτή η προσέγγιση απέχει παρασάγγας από το να ισχυριστούμε ότι επιδιώχθηκε αποκλεισμός του σκληρού πυρήνα των οπαδών.
Μήπως οι ηγεσίες και των άλλων αθλημάτων θα έπρεπε να στραφούν και να ικανοποιήσουν τους πραγματικούς πελάτες τους; Οι οπαδοί μπορεί να... τραγουδούν δυνατά αλλά πόσα δεινά φέρνουν όταν δεν τραγουδούν αλλά σπέρνουν την καταστροφή με τη γνωστή φασιστική και ισοπεδωτική συμπεριφορά έναντι άλλων;
Ο αγώνας Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού σε κάθε άθλημα και ίσως σε κάθε ηλικιακό επίπεδο ή φύλο αποτελεί κάθε φορά και έναν αστικό θρύλο. Γιατί να μη φροντίσουμε να διαδίδεται αυτός ο θρύλος από ωραία στόματα; Και μια τελευταία διαπίστωση για τους ρομαντικούς του αθλητισμού: μια μαγική δύναμη σα να αντάμειψε αυτή την πρωτοβουλία δωρίζοντας πέρυσι και εφέτος ίσως τα συγκλονιστικότερα παιχνίδια βόλεϊ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού όλων των εποχών.
Ο Λεωνίδας Καραΐσκος είναι τεχνικός σύμβουλος Ανάπτυξης της ομοσπονδίας βόλεϊ και διευθυντής διοργάνωσης των τελικών βόλεϊ ανδρών 2009 και 2010.
