Η εναλλαγή της αρχηγίας
Στις οργανωμένες αθλοπαιδιές, η υπερβολική ανταγωνιστικότητα στερεί από τα παιδιά πολλές φορές την απόλαυση του ίδιου του παιχνιδιού. Ατυχώς, η συνθήκη αυτή ισχύει από τις μικρές ακόμα ηλικίες όταν τα παιδιά παράλληλα με την εκμάθηση τεχνικών δεξιοτήτων καλούνται να δώσουν έμφαση στο αποτέλεσμα. Μια από τις πολλές αποφάσεις που καλείται κάθε εκπαιδευτικός-προπονητής να πάρει για την αγωνιστική ομάδα του, είναι η επιλογή αρχηγού. Ποιός θα είναι ο αρχηγός μιας ομάδας παίδων, κορασίδων ή μικρότερης ηλικίας γκρουπ δεν απασχολεί μόνο προπονητές, αλλά πιθανότατα και τον υπόλοιπο μικρόκοσμο της ομάδας (αθλητές και φιλάθλους-γονείς).
Συνήθως η απόφαση του προπονητή μπορεί να κρατήσει ολόκληρο το αγωνιστικό έτος, σε πολλές περιπτώσεις πολύ περισσότερο. Ο επίσημος, εμβληματικός αρχηγός είναι συχνότερα ο καλύτερος αθλητής (φυσικές και τεχνικές δεξιότητες, ο μεγαλύτερος ηλικιακά, μερικές φορές και ο πιο συνεπής). Η κατάσταση αρχίζει και μοιάζει με το κόσμο των μεγάλων. Ηγεσία, στελέχη, πρωτοβουλίες, ένας μπροστά, οι υπόλοιποι ένα ή περισσότερα βήματα πίσω.
Το ερώτημα που τίθεται είναι, μήπως θα μπορούσαμε να εξετάσουμε με διαφορετική προοπτική με αυτή την ευκαιρία; Γιατί η εναλλαγή ηγεσίας πιθανότατα να είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για όλους τους αθλητές να νιώσουν ίσοι με λόγια και πράξεις. Μήπως, δίνοντας την ευκαιρία εκ περιτροπής σε όλα τα παιδιά να πάρουν τις ευθύνες που αναλογούν σε ένα αρχηγό στη ρουτίνα του αγώνα, στην επικοινωνία με διαιτητές και αντιπάλους και ό,τι άλλο προκύψει στην εξέλιξη του παιχνιδιού, πριν ή μετά απο αυτό, προσφέρουμε παράλληλα ένα σπουδαίο πεδίο προσωπικής ανάπτυξης και τοποθέτησης του ατόμου εντός ομάδας; Μήπως έχουμε ανενεργό και αναξιοποίητο ένα ανεκτίμητο εργαλείο;
ΛΚ
Συνήθως η απόφαση του προπονητή μπορεί να κρατήσει ολόκληρο το αγωνιστικό έτος, σε πολλές περιπτώσεις πολύ περισσότερο. Ο επίσημος, εμβληματικός αρχηγός είναι συχνότερα ο καλύτερος αθλητής (φυσικές και τεχνικές δεξιότητες, ο μεγαλύτερος ηλικιακά, μερικές φορές και ο πιο συνεπής). Η κατάσταση αρχίζει και μοιάζει με το κόσμο των μεγάλων. Ηγεσία, στελέχη, πρωτοβουλίες, ένας μπροστά, οι υπόλοιποι ένα ή περισσότερα βήματα πίσω.
Το ερώτημα που τίθεται είναι, μήπως θα μπορούσαμε να εξετάσουμε με διαφορετική προοπτική με αυτή την ευκαιρία; Γιατί η εναλλαγή ηγεσίας πιθανότατα να είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για όλους τους αθλητές να νιώσουν ίσοι με λόγια και πράξεις. Μήπως, δίνοντας την ευκαιρία εκ περιτροπής σε όλα τα παιδιά να πάρουν τις ευθύνες που αναλογούν σε ένα αρχηγό στη ρουτίνα του αγώνα, στην επικοινωνία με διαιτητές και αντιπάλους και ό,τι άλλο προκύψει στην εξέλιξη του παιχνιδιού, πριν ή μετά απο αυτό, προσφέρουμε παράλληλα ένα σπουδαίο πεδίο προσωπικής ανάπτυξης και τοποθέτησης του ατόμου εντός ομάδας; Μήπως έχουμε ανενεργό και αναξιοποίητο ένα ανεκτίμητο εργαλείο;
ΛΚ
