Γεννήστε αγκαλιές
Μια φορά και ένα καιρό, έτσι για πλάκα, με τον κολλητό μου τον Μάνο ξεκινήσαμε ένα σκετσάκι αγκαλιάς. Μπαίνοντας στην επιχείρησή του, είχαμε συμφωνήσει να παίξουμε το ρόλο «χαμένοι από καιρό φίλοι». Για να πετύχουμε στο ρόλο μας, το είχαμε περιγράψει ότι θα κάναμε σα να είχαμε να ειδωθούμε 20 χρόνια.
20 χρόνια απώλειας που δικαιολογούν τη τρέλα ακόμα και να κυλιέσαι κάτω με τον άνθρωπό σου.
Τα στελέχη του που ήξεραν για την καθημερινή επικοινωνία μας και τη στενή φιλική μας σχέση έμειναν στήλες άλατος, ψάχνοντας τι στο καλό συνέβαινε εκείνη την ημέρα.
Αυτή η αγκαλιά χαράς και νοσταλγίας μας πήγαινε πολύ και από θεατρικό σκετσάκι έγινε αγαπημένος πρόλογός μας. Από τότε μόνο έτσι αγκαλιαζόμαστε σα να είναι η πρώτη αγκαλιά μας μετά από 20 χρόνια. Τώρα πια οι γύρω δεν απορούν, ούτε μας λένε τρελούς αλλά χαίρονται και το δείχνουν, φτάνει σίγουρα και σε κείνους μπόλικη θετική ενέργεια.
Είναι η αγκαλιά που τα δυο αριστερά χέρια γαντζώνονται πίσω από τις πλάτες διαγώνια έτσι ώστε καρδιά με καρδιά να κολλήσουν καλά. Τα δεξιά χέρια έρχονται γρήγορα πίσω από την μέση και εφαρμόζουν δυνατά σαν φίδι που τυλίγεται εκεί γύρω δίχως αύριο. Ακόμα και τα γόνατα βοηθούν αυτή την αγκαλιά, θα το νιώσεις, κόκκαλο με κόκκαλο. Είναι σφικτή, ολοκληρωτική και έχει διάρκεια σίγουρα πάνω από 5 δευτερόλεπτα. Όσο θέλουν οι καρδιές να δουλέψουν παρέα. Συγχορδία καρδιών άλλωστε είναι ο στόχος.
Μετά από τόσα χρόνια σε σχολεία, ομάδες, μετά από τόση επικοινωνία με γονείς και κυρίως με παιδιά αν είχα ένα πράγμα να διαλέξω για την ανάπτυξη των παιδιών θα έπαιρνα τις αγκαλιές. Οι αγκαλιές καρδιά με καρδιά, προσφέρουν ασφάλεια, προστασία, ηρεμία, αγάπη, αναγνώριση, αποδοχή, εμπιστοσύνη, ανακούφιση. Είναι ιαματικές. Είναι ζωή.
Οι αγκαλιές είναι τέχνη και κάθε τέχνη για να την αναπτύξεις χρειάζεσαι προπόνηση, χρειάζεσαι εξάσκηση από μικρή ηλικία.
Αν είσαι δάσκαλος σκέψου να εξασκήσεις αυτή τη τέχνη μέσα στη τάξη, αν είσαι γονέας δεν φτάνουν οι αγκαλιές που δίνεις στο παιδί, χρειάζεται και συ να αγκαλιάζεις τους άλλους καρδιά με καρδιά, να δείχνεις τον τρόπο.
Αν είσαι προπονητής ομάδων δε θα βρεις καλύτερο γιατρικό στην ήττα από τις αγκαλιές των αθλητών σου. Να τους μάθεις στα δύσκολα, αντί να φεύγουν μακριά (και άντε να ξαναγυρίσουν) να έρχονται όσο πιο κοντά μπορούν. Δεν είναι εύκολο, είναι κόντρα στα ανθρώπινα συνηθισμένα
Ένα μάθημα για αγκαλιές ετοιμάζω για μικρούς, μεγάλους και πιο μεγάλους. Για σχολεία και ομάδες.
Είναι από τις ωραιότερες προκλήσεις που μου έχουν συμβεί. Σκέφτομαι μέσω αυτής της εκπαίδευσης πόσες αγκαλιές καρδιά με καρδιά, πόση ζωή θα δώσω και θα πάρω. Αμοιβαία είναι αυτά.
Θυμάμαι έντονα σε ένα σεμινάριό του ο αγαπημένος μου φίλος Νίκος Σταυρόπουλος να λέει:
4 αγκαλιές την ημέρα= επιβίωση
8 αγκαλιές= συντήρηση
12= ανάπτυξη
Εμείς σκοπεύουμε να πάμε τον αριθμό και τη χαρά λίγο περισσότερο. Το πάμε;
ΛΚ
20 χρόνια απώλειας που δικαιολογούν τη τρέλα ακόμα και να κυλιέσαι κάτω με τον άνθρωπό σου.
Τα στελέχη του που ήξεραν για την καθημερινή επικοινωνία μας και τη στενή φιλική μας σχέση έμειναν στήλες άλατος, ψάχνοντας τι στο καλό συνέβαινε εκείνη την ημέρα.
Αυτή η αγκαλιά χαράς και νοσταλγίας μας πήγαινε πολύ και από θεατρικό σκετσάκι έγινε αγαπημένος πρόλογός μας. Από τότε μόνο έτσι αγκαλιαζόμαστε σα να είναι η πρώτη αγκαλιά μας μετά από 20 χρόνια. Τώρα πια οι γύρω δεν απορούν, ούτε μας λένε τρελούς αλλά χαίρονται και το δείχνουν, φτάνει σίγουρα και σε κείνους μπόλικη θετική ενέργεια.
Είναι η αγκαλιά που τα δυο αριστερά χέρια γαντζώνονται πίσω από τις πλάτες διαγώνια έτσι ώστε καρδιά με καρδιά να κολλήσουν καλά. Τα δεξιά χέρια έρχονται γρήγορα πίσω από την μέση και εφαρμόζουν δυνατά σαν φίδι που τυλίγεται εκεί γύρω δίχως αύριο. Ακόμα και τα γόνατα βοηθούν αυτή την αγκαλιά, θα το νιώσεις, κόκκαλο με κόκκαλο. Είναι σφικτή, ολοκληρωτική και έχει διάρκεια σίγουρα πάνω από 5 δευτερόλεπτα. Όσο θέλουν οι καρδιές να δουλέψουν παρέα. Συγχορδία καρδιών άλλωστε είναι ο στόχος.
Μετά από τόσα χρόνια σε σχολεία, ομάδες, μετά από τόση επικοινωνία με γονείς και κυρίως με παιδιά αν είχα ένα πράγμα να διαλέξω για την ανάπτυξη των παιδιών θα έπαιρνα τις αγκαλιές. Οι αγκαλιές καρδιά με καρδιά, προσφέρουν ασφάλεια, προστασία, ηρεμία, αγάπη, αναγνώριση, αποδοχή, εμπιστοσύνη, ανακούφιση. Είναι ιαματικές. Είναι ζωή.
Οι αγκαλιές είναι τέχνη και κάθε τέχνη για να την αναπτύξεις χρειάζεσαι προπόνηση, χρειάζεσαι εξάσκηση από μικρή ηλικία.
Αν είσαι δάσκαλος σκέψου να εξασκήσεις αυτή τη τέχνη μέσα στη τάξη, αν είσαι γονέας δεν φτάνουν οι αγκαλιές που δίνεις στο παιδί, χρειάζεται και συ να αγκαλιάζεις τους άλλους καρδιά με καρδιά, να δείχνεις τον τρόπο.
Αν είσαι προπονητής ομάδων δε θα βρεις καλύτερο γιατρικό στην ήττα από τις αγκαλιές των αθλητών σου. Να τους μάθεις στα δύσκολα, αντί να φεύγουν μακριά (και άντε να ξαναγυρίσουν) να έρχονται όσο πιο κοντά μπορούν. Δεν είναι εύκολο, είναι κόντρα στα ανθρώπινα συνηθισμένα
Ένα μάθημα για αγκαλιές ετοιμάζω για μικρούς, μεγάλους και πιο μεγάλους. Για σχολεία και ομάδες.
Είναι από τις ωραιότερες προκλήσεις που μου έχουν συμβεί. Σκέφτομαι μέσω αυτής της εκπαίδευσης πόσες αγκαλιές καρδιά με καρδιά, πόση ζωή θα δώσω και θα πάρω. Αμοιβαία είναι αυτά.
Θυμάμαι έντονα σε ένα σεμινάριό του ο αγαπημένος μου φίλος Νίκος Σταυρόπουλος να λέει:
4 αγκαλιές την ημέρα= επιβίωση
8 αγκαλιές= συντήρηση
12= ανάπτυξη
Εμείς σκοπεύουμε να πάμε τον αριθμό και τη χαρά λίγο περισσότερο. Το πάμε;
ΛΚ
