Είσαι προπονητής
Συνήθως δεν αναλαμβάνεις ένα, αλλά περισσότερα γκρουπ (είναι πιο οικονομικό για τους εργοδότες αυτό) Υπολόγισε ελαχίστως έναν αριθμό 30 ή 40 αθλητές ή αθλήτριες στην ευθύνη σου, να είσαι μέσα.
Φτιάχνεις το ετήσιο πλάνο σου ή τον μικρόκυκλο των προπονήσεων για να βελτιωθεί το γκρουπ αλλά και ατομικά ο καθένας ή καθεμία εκ των 30, 40,50. Είναι μόνο αυτή όμως η περιγραφή του ρόλου σου? ¨Όχι.
Να παίξουν όλες, όλοι. Να μην αδικήσεις καμία, κανένα. Την ίδια ώρα, να δώσεις περισσότερο χρόνο στο ταλέντο που δεν μπορεί τώρα αλλά θα διαπρέψει στο μέλλον και κανένας άλλος δεν το οσφραίνεται εκτός από εσένα. Παράλληλα, να μην ξεχάσεις εκείνους-ες που εργάζονται σκληρά αν και λιγότερο ή καθόλου ταλαντούχοι. Να συμπεριφέρεσαι ως καλός παιδαγωγός και στα πολύ δύσκολα που νομοτελειακά έρχονται, να βάζεις τα όρια κοινής οπτικής για να μην παρεξηγείσαι.
Να λαμβάνεις υπόψη σε κάθε συμπεριφορά σου τις ιδιαιτερότητες κάθε παιδιού. Το περιβάλλον του, τις προσδοκίες του ίδιου του παιδιού αλλά και της οικογένειας. Όμως και πολλές ειδικές καταστάσεις δύσκολων ή αποκλίνουσων περιπτώσεων οικογενειών. Να σκύβεις με ευλαβικό τρόπο σε κάθε μικρό προβληματάκι που γεννιέται με το άγχος αυτό να μην διογκωθεί και γίνει δυσεπίλυτο. Την ίδια στιγμή, να είσαι ικανός να φεύγεις ως αίλουρος μακριά και να βλέπεις το όλον ψάχνοντας τρόπους προόδου των ομάδων σου, συνολικά.
Να προσπαθείς και να γαλουχείς με αξίες όλες και όλους. Να τροφοδοτείς με διαρκή και εύστοχο λόγο, δίνοντας τεχνικές και τακτικές οδηγίες. Να βρίσκεις λέξεις κλειδιά για να κάνεις έντονο και αξέχαστο αυτό που θέλεις να μεταδώσεις. Να βάζεις όρια, προβλέποντας κάθε δυνατή και αδύνατη εξέλιξη και ως έμπειρος δικαστής να κρίνεις εντός δευτερολέπτου ποιος υπερέβη τα εσκαμμένα απολαμβάνοντας τις συνέπειες που εσύ έχεις θέσει. Να μην κάνεις λάθος, στη κρίση σου ούτε να σου διαφύγει κάποια συμπεριφορά, κρατώντας πάντα τις κεραίες σου ορθάνοιχτες. Να προβλέπεις το αρνητικό που έρχεται και να το αντιμετωπίζεις όταν αυτό ακόμα δεν είναι καν ορατό.
Να θέλουν όλοι τη νίκη κοιτάζοντας επίμονα και προκλητικά το σκορ, όμως εσύ να βλέπεις το κοντινό ή μακρινό μέλλον που οδηγεί τις πράξεις σου. Να θέλεις να το περιγράψεις όλο αυτό και να μην ξέρεις αν αξίζει τον κόπο να το πράξεις. Όμως να το κάνεις, αξίζει.
Να βάζεις στόχους υψηλούς και να πείθεις τον κόσμο σου να ακολουθήσει το διάβα που εσύ χαράζεις. Να εργάζεσαι χωρίς να λαμβάνεις υπόψη τις κριτικές που ασκούνται για σένα λίγα μέτρα πιο πέρα, στις κερκίδες. Να προσπαθείς να αναδείξεις με τρόπο τα θέματα που κουβαλάει κάθε παιδί για να το βοηθήσεις και όχι να τα κρύψεις κάτω από το χαλάκι που συνήθως στρώνει η προστατευτική οικογένεια. Να προσπαθείς να μαντέψεις την εικόνα κάθε σπιτιού και να βρεις εσύ τη λύση όταν όλα φαντάζουν δύσκολα και ανυπέρβλητα
Να ακούς με ορθάνοιχτα αυτιά τους γονείς όταν έχουν κάτι σημαντικό να πουν και να έχεις έτοιμη μια συμβουλή, γιατί απλά τη χρειάζονται. Να μπορείς να συγχωρείς και να κοιτάς παρακάτω. Να μην θυμάσαι τίποτα αρνητικό γιατί εσύ κοιτάς ψηλά και μακριά στον καθαρό ορίζοντα.
Να διορθώνεις τα λάθη σου χωρίς να κάνεις ακόμα ένα λάθος. Να νευριάζεις ως κάθε άνθρωπος υπό πίεση αλλά το επόμενο δευτερόλεπτο να γυρίζεις τον διακόπτη στον εκπαιδευτικό σου ρόλο για τον οποίο γεννήθηκες και αναπνέεις. Να βρίσκεις διαρκώς ευκαιρίες να εμπνέεις και άλλες τόσες να εμπνέεσαι. Να ενημερώνεσαι για την επιστήμη σου και να βελτιώνεις τις δεξιότητές σου.
Τι κάνει ένας προπονητής? Όλα τα παραπάνω κάνει, άλλος άριστα, άλλος λιγότερο πετυχημένα. Απόλυτος λοιπόν σεβασμός στο ρόλο του προπονητή όπως ανάλογος σεβασμός σε κάθε εργασία που έχει πολυδιάστατη και εκπαιδευτική αποστολή
Το κείμενο γράφτηκε με φόντο ένα συνοικιακό γήπεδο ποδοσφαίρου κατά τη διάρκεια προπόνησης μικρών παιδιών. Τυχαίο γεγονός.
Φτιάχνεις το ετήσιο πλάνο σου ή τον μικρόκυκλο των προπονήσεων για να βελτιωθεί το γκρουπ αλλά και ατομικά ο καθένας ή καθεμία εκ των 30, 40,50. Είναι μόνο αυτή όμως η περιγραφή του ρόλου σου? ¨Όχι.
Να παίξουν όλες, όλοι. Να μην αδικήσεις καμία, κανένα. Την ίδια ώρα, να δώσεις περισσότερο χρόνο στο ταλέντο που δεν μπορεί τώρα αλλά θα διαπρέψει στο μέλλον και κανένας άλλος δεν το οσφραίνεται εκτός από εσένα. Παράλληλα, να μην ξεχάσεις εκείνους-ες που εργάζονται σκληρά αν και λιγότερο ή καθόλου ταλαντούχοι. Να συμπεριφέρεσαι ως καλός παιδαγωγός και στα πολύ δύσκολα που νομοτελειακά έρχονται, να βάζεις τα όρια κοινής οπτικής για να μην παρεξηγείσαι.
Να λαμβάνεις υπόψη σε κάθε συμπεριφορά σου τις ιδιαιτερότητες κάθε παιδιού. Το περιβάλλον του, τις προσδοκίες του ίδιου του παιδιού αλλά και της οικογένειας. Όμως και πολλές ειδικές καταστάσεις δύσκολων ή αποκλίνουσων περιπτώσεων οικογενειών. Να σκύβεις με ευλαβικό τρόπο σε κάθε μικρό προβληματάκι που γεννιέται με το άγχος αυτό να μην διογκωθεί και γίνει δυσεπίλυτο. Την ίδια στιγμή, να είσαι ικανός να φεύγεις ως αίλουρος μακριά και να βλέπεις το όλον ψάχνοντας τρόπους προόδου των ομάδων σου, συνολικά.
Να προσπαθείς και να γαλουχείς με αξίες όλες και όλους. Να τροφοδοτείς με διαρκή και εύστοχο λόγο, δίνοντας τεχνικές και τακτικές οδηγίες. Να βρίσκεις λέξεις κλειδιά για να κάνεις έντονο και αξέχαστο αυτό που θέλεις να μεταδώσεις. Να βάζεις όρια, προβλέποντας κάθε δυνατή και αδύνατη εξέλιξη και ως έμπειρος δικαστής να κρίνεις εντός δευτερολέπτου ποιος υπερέβη τα εσκαμμένα απολαμβάνοντας τις συνέπειες που εσύ έχεις θέσει. Να μην κάνεις λάθος, στη κρίση σου ούτε να σου διαφύγει κάποια συμπεριφορά, κρατώντας πάντα τις κεραίες σου ορθάνοιχτες. Να προβλέπεις το αρνητικό που έρχεται και να το αντιμετωπίζεις όταν αυτό ακόμα δεν είναι καν ορατό.
Να θέλουν όλοι τη νίκη κοιτάζοντας επίμονα και προκλητικά το σκορ, όμως εσύ να βλέπεις το κοντινό ή μακρινό μέλλον που οδηγεί τις πράξεις σου. Να θέλεις να το περιγράψεις όλο αυτό και να μην ξέρεις αν αξίζει τον κόπο να το πράξεις. Όμως να το κάνεις, αξίζει.
Να βάζεις στόχους υψηλούς και να πείθεις τον κόσμο σου να ακολουθήσει το διάβα που εσύ χαράζεις. Να εργάζεσαι χωρίς να λαμβάνεις υπόψη τις κριτικές που ασκούνται για σένα λίγα μέτρα πιο πέρα, στις κερκίδες. Να προσπαθείς να αναδείξεις με τρόπο τα θέματα που κουβαλάει κάθε παιδί για να το βοηθήσεις και όχι να τα κρύψεις κάτω από το χαλάκι που συνήθως στρώνει η προστατευτική οικογένεια. Να προσπαθείς να μαντέψεις την εικόνα κάθε σπιτιού και να βρεις εσύ τη λύση όταν όλα φαντάζουν δύσκολα και ανυπέρβλητα
Να ακούς με ορθάνοιχτα αυτιά τους γονείς όταν έχουν κάτι σημαντικό να πουν και να έχεις έτοιμη μια συμβουλή, γιατί απλά τη χρειάζονται. Να μπορείς να συγχωρείς και να κοιτάς παρακάτω. Να μην θυμάσαι τίποτα αρνητικό γιατί εσύ κοιτάς ψηλά και μακριά στον καθαρό ορίζοντα.
Να διορθώνεις τα λάθη σου χωρίς να κάνεις ακόμα ένα λάθος. Να νευριάζεις ως κάθε άνθρωπος υπό πίεση αλλά το επόμενο δευτερόλεπτο να γυρίζεις τον διακόπτη στον εκπαιδευτικό σου ρόλο για τον οποίο γεννήθηκες και αναπνέεις. Να βρίσκεις διαρκώς ευκαιρίες να εμπνέεις και άλλες τόσες να εμπνέεσαι. Να ενημερώνεσαι για την επιστήμη σου και να βελτιώνεις τις δεξιότητές σου.
Τι κάνει ένας προπονητής? Όλα τα παραπάνω κάνει, άλλος άριστα, άλλος λιγότερο πετυχημένα. Απόλυτος λοιπόν σεβασμός στο ρόλο του προπονητή όπως ανάλογος σεβασμός σε κάθε εργασία που έχει πολυδιάστατη και εκπαιδευτική αποστολή
Το κείμενο γράφτηκε με φόντο ένα συνοικιακό γήπεδο ποδοσφαίρου κατά τη διάρκεια προπόνησης μικρών παιδιών. Τυχαίο γεγονός.