Ξυπνάς το πρωί, ανοίγεις τα παράθυρα και ψάχνεις ψηλά. Τους χειμώνες πάντα έχεις την κρυφή ελπίδα να τον συναντήσεις, ίσως κιόλας τον ψάχνεις απεγνωσμένα.
Και όταν οι ακτίνες του χαϊδέψουν το πρόσωπό σου, ξέρεις ότι το φως εισδύει αυτόκλητα, θεραπεύοντας τα εσώτερά σου. Και αφήνεσαι με όλη τη χαλαρότητα της υπόκλισης στην παρουσία του. Τον αφήνεις να κάνει τις μαγικές διαδρομές του και ελπίζεις να μην βγει καθόλου από τα κρυμμένα μονοπάτια σου. Και πράγματι εκεί μένει και κόβει βόλτες. Και όσο σουλατσάρει τόσο πιο ανακουφισμένος ζεις το τώρα.
Δεν το κουνάει από εκεί παρά μόνο αν γκρίζες σκέψεις τον ωθήσουν σε βίαιη έξοδο.
Μικρό παιδάκι που έπαιζα βόλεϊ θυμάμαι μια κιτρινοπράσινη πινακίδα στο κλειστό της Νέας Περάμου που έγραφε: «Ο ήλιος βγαίνει πάντα πάνω από τα σύννεφα».
Μετά μπήκα πρώτη φορά σε αεροπλάνο και δεν χόρταινα να βλέπω τη μαγεία αυτής της φύσης με τον ήλιο τον ηλιάτορα να κάνει το παιχνίδι του πάνω από τα συσπειρωμένα σύννεφα. Βγαίνει και παίζει και δεν σκιάζεται γιατί στέκει πιο ψηλά από αυτά. Δεν τον αγγίζουν ποτέ, τα αγνοεί.
Και αν δεν δεις τον ήλιο σήμερα, σκέψου διαφορετικά, γίνε εσύ ο Ήλιος.
Και αφού είσαι Ήλιος, ξέρεις να αγνοείς τα σύννεφα, ξέρεις να καις τους φόβους, τις χαζούλες εμμονές που σε κατατρέχουν γιατί είναι ασήμαντες αν τις συγκρίνεις με τα πραγματικά σημαντικά σε αυτή τη ζωή. Γίνε εσύ ο ηλιάτορας και φέρε με μιας στον κόσμο σου Φως, Ζεστασιά και άλλαξε τους χειμώνες με τις Άνοιξες που αξίζεις.
Και όποιος έχει ανάγκη το Φως σου, ελεύθερο είναι, ας το λάβει.
Να γίνεις Ήλιος και η αυτάρκειά σου να σε κάνει υπόδειγμα βοηθώντας άλλους ήλιους να πάρουν το δικό τους χρίσμα.
Εσύ όμως τι να το κάνεις το πρόσθετο Φως δεν χρειάζεται να ψάχνεις άλλα τέτοια άστρα. Είσαι αυτόφωτος και απλός.
Να είσαι ήλιος κυρίαρχος, απλός και αθόρυβος γιατί καμία αγάπη δεν κάνει φασαρία, καμίας ακτίνας ήχος δεν ακούγεται. Ακόμα και σε πολύβουο σημείο να ακουμπήσει, αθόρυβα θα αντανακλασθεί για άλλες διαδρομές.
Μόνο εσύ ήλιε μου μπορείς να τα κάνεις τόσο τέλεια και διακριτικά
Και όταν οι ακτίνες του χαϊδέψουν το πρόσωπό σου, ξέρεις ότι το φως εισδύει αυτόκλητα, θεραπεύοντας τα εσώτερά σου. Και αφήνεσαι με όλη τη χαλαρότητα της υπόκλισης στην παρουσία του. Τον αφήνεις να κάνει τις μαγικές διαδρομές του και ελπίζεις να μην βγει καθόλου από τα κρυμμένα μονοπάτια σου. Και πράγματι εκεί μένει και κόβει βόλτες. Και όσο σουλατσάρει τόσο πιο ανακουφισμένος ζεις το τώρα.
Δεν το κουνάει από εκεί παρά μόνο αν γκρίζες σκέψεις τον ωθήσουν σε βίαιη έξοδο.
Μικρό παιδάκι που έπαιζα βόλεϊ θυμάμαι μια κιτρινοπράσινη πινακίδα στο κλειστό της Νέας Περάμου που έγραφε: «Ο ήλιος βγαίνει πάντα πάνω από τα σύννεφα».
Μετά μπήκα πρώτη φορά σε αεροπλάνο και δεν χόρταινα να βλέπω τη μαγεία αυτής της φύσης με τον ήλιο τον ηλιάτορα να κάνει το παιχνίδι του πάνω από τα συσπειρωμένα σύννεφα. Βγαίνει και παίζει και δεν σκιάζεται γιατί στέκει πιο ψηλά από αυτά. Δεν τον αγγίζουν ποτέ, τα αγνοεί.
Και αν δεν δεις τον ήλιο σήμερα, σκέψου διαφορετικά, γίνε εσύ ο Ήλιος.
Και αφού είσαι Ήλιος, ξέρεις να αγνοείς τα σύννεφα, ξέρεις να καις τους φόβους, τις χαζούλες εμμονές που σε κατατρέχουν γιατί είναι ασήμαντες αν τις συγκρίνεις με τα πραγματικά σημαντικά σε αυτή τη ζωή. Γίνε εσύ ο ηλιάτορας και φέρε με μιας στον κόσμο σου Φως, Ζεστασιά και άλλαξε τους χειμώνες με τις Άνοιξες που αξίζεις.
Και όποιος έχει ανάγκη το Φως σου, ελεύθερο είναι, ας το λάβει.
Να γίνεις Ήλιος και η αυτάρκειά σου να σε κάνει υπόδειγμα βοηθώντας άλλους ήλιους να πάρουν το δικό τους χρίσμα.
Εσύ όμως τι να το κάνεις το πρόσθετο Φως δεν χρειάζεται να ψάχνεις άλλα τέτοια άστρα. Είσαι αυτόφωτος και απλός.
Να είσαι ήλιος κυρίαρχος, απλός και αθόρυβος γιατί καμία αγάπη δεν κάνει φασαρία, καμίας ακτίνας ήχος δεν ακούγεται. Ακόμα και σε πολύβουο σημείο να ακουμπήσει, αθόρυβα θα αντανακλασθεί για άλλες διαδρομές.
Μόνο εσύ ήλιε μου μπορείς να τα κάνεις τόσο τέλεια και διακριτικά