Ένδον με τον χρόνο μου
Ένδον η Ελλάδα εδώ και μέρες. Αυτό που ξαφνικά είναι το ζητούμενο μιας ζωής το έχεις στα χέρια και αντί να το προβάρεις πάνω σου μένεις άβουλος και το κοιτάς περίεργα, ως άγνωστο φρούτο.
Ο χρόνος. Ο χρόνος μαζί σου, ο χρόνος με την οικογένεια, ο χρόνος να ψάξεις, ο χρόνος με το βιβλίο, ο χρόνος για κάτι λίγο πιο ποιοτικό, λίγο πιο βαθύ σε σχέσεις και ιδέες. Αν βλέπεις θετικά τα πράγματα να και ένα που ευγνωμονείς για τις παρούσες συνθήκες. Χρόνο θέλω, ε πάρτον χάρισμά σου! Με κάθε επισημότητα σου δόθηκε από το κράτος.
Τελικά ακόμα και τώρα που τον θεωρείς δεδομένο και δικό σου τον χάνεις το ίδιο εύκολα, ίσως πιο εύκολα από πριν. Ξημερώνει το πρωί και έως το βράδυ λίγα ή τίποτα δεν έχεις εξελίξει. Τον έχεις στα χέρια και όλο σου γλιστρά, τον κοιτάς και όλο τον χάνεις από τον ορίζοντά σου. Περνούν οι μέρες και ο χρόνος δεν έχει γιατρέψει καμία πληγή σου δεν έχει ανοίξει κανένα μελλοντικό παραθυράκι σου. Είναι ανθρώπινο, βρίσκεις δικαιολογίες στην τηλεόραση, στα μέσα δικτύωσης, στα νέα που έρχονται καταιγιστικά από την Ιταλία, την Ελλάδα, τους επιδημιολόγους όλου του κόσμου. Ελίξου, ξέφυγε από αυτό. Η ευελιξία είναι δική σου απόφαση.
Τώρα που τον έχεις φρόντισέ τον, πολύ! Θέλει πρόγραμμα ο χρόνος για να λάμψει η αξία του. Θυμήσου λίγο τους συνταξιούχους με τη δωρεά χρόνου που λαμβάνουν. Βλέπεις άλλους και ζουν μια νέα ζωή και βλέπεις άλλους που κάθε ημέρα είναι κοπι πέιστ της προηγούμενης. Θυμήσου και τους μαθητές που αντί να διαβάζουν κοιτούν το ταβάνι και περνούν τις ώρες τους κολλώντας στον ίδιο παρονομαστή. Αν σου συνέβαινε μικρός μην σου συμβαίνει και τώρα!
Ας οργανώσουμε αυτές εδώ τις ένδον ημέρες, τις προκλητικότερες ημέρες της ζωής μας για να αναπτυχθούμε όπως ο καθένας το εννοεί, αυτό αρκεί. Με τάξη και πρόγραμμα και να ετοιμαστούμε για τις ονειρεμένες επόμενες που θα ξεχυθούμε στους δρόμους να ζήσουμε με αγκαλιές, φιλιά και νέα όνειρα.
Ο χρόνος. Ο χρόνος μαζί σου, ο χρόνος με την οικογένεια, ο χρόνος να ψάξεις, ο χρόνος με το βιβλίο, ο χρόνος για κάτι λίγο πιο ποιοτικό, λίγο πιο βαθύ σε σχέσεις και ιδέες. Αν βλέπεις θετικά τα πράγματα να και ένα που ευγνωμονείς για τις παρούσες συνθήκες. Χρόνο θέλω, ε πάρτον χάρισμά σου! Με κάθε επισημότητα σου δόθηκε από το κράτος.
Τελικά ακόμα και τώρα που τον θεωρείς δεδομένο και δικό σου τον χάνεις το ίδιο εύκολα, ίσως πιο εύκολα από πριν. Ξημερώνει το πρωί και έως το βράδυ λίγα ή τίποτα δεν έχεις εξελίξει. Τον έχεις στα χέρια και όλο σου γλιστρά, τον κοιτάς και όλο τον χάνεις από τον ορίζοντά σου. Περνούν οι μέρες και ο χρόνος δεν έχει γιατρέψει καμία πληγή σου δεν έχει ανοίξει κανένα μελλοντικό παραθυράκι σου. Είναι ανθρώπινο, βρίσκεις δικαιολογίες στην τηλεόραση, στα μέσα δικτύωσης, στα νέα που έρχονται καταιγιστικά από την Ιταλία, την Ελλάδα, τους επιδημιολόγους όλου του κόσμου. Ελίξου, ξέφυγε από αυτό. Η ευελιξία είναι δική σου απόφαση.
Τώρα που τον έχεις φρόντισέ τον, πολύ! Θέλει πρόγραμμα ο χρόνος για να λάμψει η αξία του. Θυμήσου λίγο τους συνταξιούχους με τη δωρεά χρόνου που λαμβάνουν. Βλέπεις άλλους και ζουν μια νέα ζωή και βλέπεις άλλους που κάθε ημέρα είναι κοπι πέιστ της προηγούμενης. Θυμήσου και τους μαθητές που αντί να διαβάζουν κοιτούν το ταβάνι και περνούν τις ώρες τους κολλώντας στον ίδιο παρονομαστή. Αν σου συνέβαινε μικρός μην σου συμβαίνει και τώρα!
Ας οργανώσουμε αυτές εδώ τις ένδον ημέρες, τις προκλητικότερες ημέρες της ζωής μας για να αναπτυχθούμε όπως ο καθένας το εννοεί, αυτό αρκεί. Με τάξη και πρόγραμμα και να ετοιμαστούμε για τις ονειρεμένες επόμενες που θα ξεχυθούμε στους δρόμους να ζήσουμε με αγκαλιές, φιλιά και νέα όνειρα.
